Düşünce yazıma okuduğumda çok etkilendiğim bir tweet ile başlamak istiyorum. “Kız öldü!” diyorum, “tek başına dışarıdaymış” diyor. “Kız öldü!” diyorum. “Nasıl giyinmiş” diyor.” Kız öldü!” diyorum, “soyu, sopu, dini, ırkı neymiş?” diyor. Yahu kız diyorum, öldü…Umutları, hayalleri, geleceği öldü. Annesi öldü, babası öldü, insanlık öldü… Kadınlar, kadınlar ve kadınlar Nedir bu kadınlardan alıp veremedikleri insanların? Günlerimi hatta haftalarımı verip konunun üzerine eğildikçe eğiliyorum fakat elle tutulur bir tarafını ne yazık ki hala daha bulabilmiş değilim. Doğumunuzdan ölümünüze kadar her şeyinize başkalarının karar verdiği bir dünyaya gözlerinizi açmak nasıl bir duygu biliyor musunuz? Yeri geliyor cinsiyetiniz kız diye doğurulmuyor, yeri geliyor okutulmuyor, hiçbir şeye layık görülmüyor, hor görülüyor hatta öldürülüyorsunuz. Tacize, tecavüze maruz kalıyorsunuz Ve kaldığınız insanlar, bakın hala insanlar diyebiliyorum. Size bunu yapanlar çok yakın bildikleriniz, akrabalarınız veya aile fertlerinden biri bile olabiliyor. Siz böyle bir dünyaya gelmenin ne demek olduğunu biliyor musunuz? Aranızda belki anlamaya çalışan, empati kurmaya çabalayanlar var fakat bizim tüylerimizi ürperten o korkuyu, endişeyi anlayamıyorsunuz. Ben bir kadın olarak eğer bir gün tecavüze uğrayıp ölürsem hangi fotoğraflarımı, hangi tweetlerimi paylaşırlar, acaba üstü kapatılır, unutulur gider miyim? Yoksa sosyal medyada benim sesim olup hakkımı ararlar mı diye düşündüm geçenlerde masa başında. Gözümde bir yaş ki şu an bunu kelimelerle ifade ederken bile gözlerim yaşla dolu. Bakın bu zihniyet bizi öldürüyor Bizi yaşarken öldürüyor. Koca koca adamların “O arabaya binmeyin.” Diye akıl verdiğini okuyorum bazen. Hayatı boyunca en az bir kere bindiği taksinin plakasını yakınına mesaj olarak atmamış, otobüste tek kaldığı için kendisini inmek zorunda hissetmemiş, akşam vakti yürürken sık sık arkasına dönüp kontrol etmemiş kimse kadınlara akıl vermeye kalkmasın. Siz kadınların bir kadın öldürüldüğünde haberi rt’leyip geçtiğini mi sanıyorsunuz bilmiyorum ama çoğunluğumuz hem dehşetten hem üzüntüden hem de kendimi nasıl koruyacağım? diye paniğinden hüngür hüngür ağlıyor. Kadın cinayetlerini “Yanlış tercihe” bağlıyorsunuz Babası, abisi, akrabası olan bir erkek tarafından öldürülen binlerce kadın var. Toplumda onlarca yıldır süregelen erkek vahşeti, yanlış tercihin bir sonucu değil, hep var olandır. Birlikte olduğum erkeği iyi seçtim diyelim. Eve gelen kurye ne olacak? Minibüs şoförü? Sokakta arkamda yürüyen tanımadığım adam? Öğretmenim ne olacak? Peki ya patronum? İlk kez mi karşılaşıyoruz? Hayır. Son kez mi karşılaşacağız? Keşke. Kadınlar bindikleri otobüsün şoförü tarafından öldürüldüğünde “Şoförü yanlış seçmiş mi” diyeceğiz? Reddettiği erkek tarafından öldürüldüğünde “suyuna gitseymiş” mi diyeceğiz? Yolda yürürken birinin onu takip ettiğini hissettiğinde “İmdat” diye bağırmanın yeterli olmayacağını düşünenlerin telefonda babasıyla konuşuyormuş gibi yapanların olduğu bir durumda neyin yanlış tercihi? O yolda yürümemesi mi gerekiyordu? Kimse kalkıp da “Ama kadınlar da…” diyerek cümleye başlamasın. Bırakın kadınlar da artık yaşasın!